Τό ἔλεος τοῦ Τρισαγίου Θεοῦ μᾶς ἀξιώνει γιά μιά ἀκόμη φορά στό διάστημα τῆς ἐπιγείου ζωῆς μας νά εἰσέλθουμε μέ αἰσθήματα κατά Θεόν ἐλπίδος σέ μία νέα χρονιά. Ὁ κόσμος καί ὁ χρόνος εἶναι δύο πραγματικότητες πού ἦλθαν στήν ὕπαρξη, ἀπό τήν οὐσιοποιό, ἀγαθοποιό καί παντοδύναμη ἄκτιστη ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖνος παρήγαγε τά σύμπαντα «ἐξ οὐκ ὄντων» στό εἶναι. Πρίν ἀπό τήν δημιουργία τοῦ κτιστοῦ κόσμου, ἀοράτου καί ὁρατοῦ, δέν ὑπῆρχε ὁ χρόνος, παρά μόνον ὁ Τριαδικός Θεός. Στόν ἅγιο Θεό δέν ὑπάρχει ἡ ἔννοια τοῦ χρόνου. Ἐκεῖνος ὑπέρκειται τοῦ χρόνου καί ὡς δημιουργός του παραμένει ὑπέρχρονος, αἰώνιος, ἀμετάβλη­τος καί ἀδι­άδοχος. Ἡ ὕπαρξις τοῦ χρόνου συνδέεται μέ τήν γέννηση, πρόοδο καί τόν τελικό σκοπό τῶν ὄντων. Ὁ ἕνας κατά τήν οὐσίαν Τριαδικός Θεός, δηλαδή ὁ ἐξ οὗ τά πάντα Θεός Πατήρ, ὁ δι’ οὗ τά πάντα Θεός Λόγος καί ὁ ἐν ᾧ τά πάντα Ἅγιον Πνεῦμα, ἐποίησε τά πάντα καλά λίαν καί ἔθεσε ὡς κορωνίδα τοῦ δημιουργικοῦ Του ἔργου τόν κατ’ εἰκόνα Αὐτοῦ πλαστουργηθέντα καί πρός τήν ὁμοίωσιν Αὐτοῦ κληθέντα ἄνθρωπο. Ἡ ἐν χρόνῳ φιλάνθρωπος καί σωτηριώδης φανέρωσις τοῦ Θεοῦ στό θεανθρώπινο πρόσωπο τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος «χθές καί σήμερον ὁ αὐτός καί εἰς τούς αἰῶνας» (Ἑβρ. 13, 8), ἐξαγιάζει τόν χρόνο καί τόν τοποθετεῖ στήν σωστή του προοπτική.

 

Μέ τήν ἐν χρόνῳ γέννηση τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ δίδεται μία νέα σωτηριολογική καί φιλάνθρωπη προοπτική καί δυναμική στόν χρόνο. «Ὁ ἄναρχος ἄρχεται καί ὁ Λόγος σαρκοῦται»! Μέ αὐτόν μάλιστα τόν πάνσοφο καί φιλάνθρωπο τρόπο ὁ χρόνος μεταβάλλεται σέ «καιρόν εὐπρόσδεκτον σέ ἡμέρα σωτηρίας» (Β’ Κορ. 6, 2).  Ὁ ἄνθρωπος μέσα ἀπό τήν πίστη στόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, «ὅς ἐστιν εἰκών τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀορά­του» (Κολ. 1,15) καί τήν μετοχή του στό μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας, πού ὡς ἡ καινή κτίσις φανερώνει καί ὑπηρετεῖ ἐν κόσμῳ καί χρόνῳ τό μυστήριο τοῦ Χριστοῦ, μπορεῖ χαρισματικῶς νά γίνεται ἔνθεος, νά ὑπερβαίνει τήν φθορά καί τόν φόβο θανάτου, νά ἐπιτυγχάνει τοῦ τέλους του, νά φθάνει στήν καθ’ ὁμοίωση Θεοῦ μακαρία καί ἀτελεύτητη ζωή, στούς «καινούς οὐρανούς καί γῆν καινήν…ἐν οἷς δικαιοσύνη κατοικεῖ» (Β’ Πετρ. 3, 13). Ὁ ἄνθρωπος κα­λεῖται νά ἀγωνισθεῖ ἐν Χριστῷ καί μετά πάντων τῶν ἁγίων, μέσα στόν ἁ­γιασμένο χωροχρόνο τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ γιά τήν πνευ­ματική καί ὀντολογική του ἀνακαίνιση καί σωτηρία. Ἔτσι ὁ χρόνος ἐξαγιάζεται καί ἀποκτᾶ οὐ­σιαστικό νόημα, ὀμορφιά καί ἀξία.

 

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

 

Ὁ χρόνος τῆς παρούσης ζωῆς χαρί­ζεται καί πιστώνεται, ἀπό τήν θεία ἀγάπη στόν καθένα μας ὥστε νά τόν ἀξιοποιήσουμε πρός χάριν τῆς σωτηρίας. Μέ αὐτό τόν τρόπο τό παροδικό καί τό ἐφήμερο, ὑπηρε­τοῦν τό οὐρά­νιο καί τό αἰώνιο. Μέσα στήν ἁγία Ἐκ­κλησία μας, ὅπου τά πάντα φωτίζονται, ἁγιάζονται, μεταμορφώνονται καί καινο­ποιοῦνται ἀπό τό ἀνέ­σπερο φῶς τοῦ Χριστοῦ, διδασκόμεθα νά ζοῦμε ἀγωνιζόμενοι πνευματικῶς γιά «τό νῦν», ὡς ἀληθῆ πρόγευση καί στά­διο προετοιμασίας τοῦ ἀτελεύτητου «ἀεί» τῆς ὑπέρχρονης Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

 

Εὔχομαι, ἐγκαρδίως καί πατρικῶς, ὁ φιλάνθρωπος Θεός, νά εὐλο­γήσει πλουσίως τό νέο πολιτικόν ἔτος 2024 ἀπό τόν ἀκένωτο πλοῦτο τῆς ἀγάπης Του, ὥστε νά εἶναι γιά ὅλους μας, τόν ἱερό κλῆρο, τίς μοναστικές ἀδελφότητες, τούς ἄρχοντες καί τόν φιλό­χριστο λαό τῆς ἁγιοφυλάκτου καί ἐνδόξου ἐπαρχίας μας, ἀλλά καί γιά τήν πατρίδα μας καί τόν κόσμο ὁλόκληρο, ἔτος θερμουργοῦ πίστεως, εὐλογίας, μετανοίας, πνευματικῆς προκοπῆς, σωτηρίας, εἰρήνης, ἀγά­πης, ὑγείας καί εὐημερίας.

 

Εὐλογημένο καί σωτήριο τό νέο ἔτος 2024.
Μετ’ εὐχῶν ἐγκαρδίων καί ἀγάπης πολλῆς

 

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
† Ὁ Σερρῶν καί Νιγρίτης Θεολόγος