ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΣΕΡΡΩΝ ΚΑΙ ΝΙΓΡΙΤΗΣ
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΔΙΔΑΧΗ
ΕΠΙ Τῌ ΠΑΝΕΝΔΟΞῼ ΚΟΙΜΗΣΕΙ ΤΗΣ
ΥΠΕΡΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗΣ ΔΕΣΠΟΙΝΗΣ ΗΜΩΝ
ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΑΙ ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΥ ΜΑΡΙΑΣ
Η Κοίμηση της Θεοτόκου. Τοιχογραφία καθολικού Ι.Μ. Βατοπαιδίου (1312 μ.Χ.)
«Μόνον ἐκείνη, ἡ Θεοτόκος Μαρία, στάθηκε ἀνάμεσα στόν Θεόν καί σ’ ὁλόκληρο τό ἀνθρώπινο γένος καί ἔκαμε τόν Θεόν Υἱόν τοῦ ἀνθρώπου καί τούς ἀνθρώπους υἱούς τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ ἔκαμε τήν γῆ οὐρανό καί ἐθέωσε (διά τοῦ τόκου της) τό ἀνθρώπινο γένος». Ἅγ. Γρηγόριος Παλαμᾶς, «Ὁμιλία ΛΖ’» 7, Ε.Π.Ε. 76, σελ. 446.
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ἡ ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου ἀποτελεῖ γιά ὅλους τούς Ὀρθοδόξους χριστιανούς ἕνα ἀληθές Πάσχα, προέκταση καί καρπός τοῦ πρώτου καί κοσμοσωτηρίου Πάσχα τῆς πίστεώς μας, τῆς ζωηφόρου ἐκ τῶν νεκρῶν Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας. Εἶναι Πάσχα ἡ σήμερον ἀγλαοφανῶς ὑμνουμένη πανίερος αὐτή ἑορτή. Στό πρόσωπο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἔχουν νικηθεῖ καί ὑπερβαθεῖ οἱ ὅροι τῆς φύσεως καί ὁ θάνατος, ἡ κοινή κληρουχία τοῦ μεταπτωτικοῦ ἀνθρωπίνου γένους, ὑπηρετεῖ ὡς δοῦλος ταπεινός, τρέμων καί στένων, τήν εἰς οὐρανούς μετάστασιν ἐκείνης, πού γέννησε τήν Αὐτοζωή. Ἑορτάζοντες τήν φωτοφόρον Κοίμησιν καί τήν στούς οὐρανούς ἁγίαν Μετάστασίν Της ὁμολογοῦμε πανηγυρικά τήν ἐν σώματι παρουσία τῆς Παναγίας μας στά ἄνω ἀθάνατα Βασίλεια, πλησίον τοῦ Υἱοῦ Της, ἀπό τόν Ὁποῖον παραμένει στούς αἰῶνες ἀχώριστη, ὅπως μᾶς λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός.
Αὐτή ἀκριβῶς εἶναι ἡ πηγή τῆς χαρᾶς τῆς σημερινῆς ἑορτῆς. Ἡ λίαν ὑπεροχική θέσις καί ἡ ἱερωτάτη διακονία τῆς Κυρίας Θεοτόκου στή θριαμβεύουσα Ἐκκλησία ἐξασφαλίζει στήν ἐπίγεια στρατευομένη Ἐκκλησία ἀσφάλεια, διαρκῆ μεσιτεία καί μητρόθεη προστασία. Γιά τόν λόγο αὐτό ἡ ἑορτή τῆς Κοιμήσεως εἶναι τό ἐπιστέγασμα ὅλων τῶν θεομητορικῶν ἑορτῶν. Ὅλοι μας γνωρίζομεν ἐκ πείρας τό ἄληκτον, τό ἀμετάπτωτον καί τό ἀμετάθετον τῆς στοργῆς καί τῆς μεσιτείας Της ὑπέρ τῶν ἀνθρώπων, γι’ αὐτό καί δικαίως ὁνομάζεται καί εἶναι «Μητέρα» καί «Μεσίτρια». Ἡ Θεοτόκος Μαρία στήν πίστη καί τήν ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας γνωρίζεται καί προσαγορεύεται ὡς Παναγία. Ἡ ἁγιότητα τῆς Παρθένου εἶναι πάντοτε ἀναπόσπαστα συνδεδεμένη καί ἐκπηγάζει ἀπό τήν κοινωνία της, μέ τήν ἀκένωτο πηγή τῆς ἁγιότητος, μέ τόν μονογενῆ Υἱόν καί Θεόν της καί Σωτῆρα τοῦ κόσμου, Ἰησοῦν Χριστόν. Ὡς Μητέρα τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου εἶναι ἄσπιλη καί ἄμωμος, δοχεῖο καθαρώτατο καί ἁγιώτατο, στό ὁποῖο κατοίκησε ὁ μόνος Λυτρωτής καί Σωτῆρας τοῦ κόσμου, ὁ ἀθάνατος Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ. Στήν πάναγνη κοιλία της ἡ ἀνθρωπίνη φύση, μέσα ἀπό τήν ὑποστατική ἕνωσή της μέ τήν θεότητα τοῦ Θεοῦ Λόγου, ἔλαβε «θέωσιν, λόγωσιν καί ὑπερύψωσιν», ἔγινε «ὁμόθεος τῇ θείᾳ φύσει». Ἡ δόξα καί ἡ τιμή τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου «ἔσωθεν, ὁ τῆς κοιλίας της καρπός, ὁ Χριστός». Ὁ Θεός βλέποντας τήν ἀπαστράπτουσα ὡραιότητα καί καθαρότητα τῆς Μαρίας τήν προώρισε στή θεία καί ἄρρητη Μητρότητα. Ὁ θεῖος ἀρχάγγελος Γαβριήλ χαιρετίζοντας τήν ἁγία Παρθένο στή Ναζαρέτ, τήν προσφώνησε ἀληθῶς ὡς τήν «Κεχαριτωμένη Μαρία». Εἶναι πράγματι ἡ Κεχαριτωμένη Μαρία, ἡ Κυρία τῶν Ἀγγέλων, ἡ κατά χάριν Μητέρα τῶν ἀνθρώπων, ἡ πλήρης χαρίτων, τό περίσεμνο κειμήλιο τῶν ἀρετῶν, τό περίλαμπρο τῆς εὐλογίας τοῦ Θεοῦ ἐνδιαίτημα, ἡ ἀληθής Θεοτόκος. Ἡ ἐλευθέρα καί ὁλόθυμη συμμετοχή της στό προαιώνιο σχέδιο σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου διά τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως, ἐκφράσθηκε διά τῆς ἀπολύτου καί τελείας ὑπακοῆς της στόν λόγο τοῦ Ἀρχαγγέλου, ὁ ὁποῖος τῆς ἀπεκάλυψε «βουλήν προαιώνιον». Κατ’ αὐτόν τόν τρόπον ἡ παντευλόγητος Μαρία τῆς Ναζαρέτ ἀναδεικνύεται ἡ νοητή κλίμαξ δι’ ἧς κατέβη ὁ Θεός στήν γῆ καί ἡ γέφυρα ἡ μετάγουσα τούς ἐκ γῆς πρός οὐρανόν. Ἡ Θεοτόκος Μαρία εἶναι ὁ πρῶτος ἄνθρωπος πού ἑνώθηκε μέ τόν Κύριον καί ὡς ἐκ τούτου ἦταν πρέπον, ἐκεῖνο τό πανάχραντο σῶμα πού ἔδωσε ὑπόστασιν στήν ἀνθρώπινη φύση τοῦ Κυρίου μας καί ἔγινε ἔμψυχος ναός τῆς Θεότητος καί Παράδεισος λογικός, νά μήν μείνει στήν φθορά τοῦ θανάτου. Διά τοῦτο καί μετά τήν πανένδοξη καί ἀθάνατη Κοίμησή Της, πού εἶναι προάγγελος τῆς κοινῆς ἀναστάσεως καί τοῦ δοξασμοῦ τῶν δικαίων, μετέστη πρώτη ἐκείνη ὡς πρωτογέννημα τῆς «καινῆς ἐν Χριστῷ κτίσεως» καί μετά δόξης πολλῆς στά ἐπουράνια «Ἅγια τῶν ἁγίων». Αὐτό τό συγκλονιστικό γεγονός ἑορτάζει σεμνοπρεπῶς σήμερον ἡ Ἐκκλησία μας.
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Τά φιλοπάρθενα πλήθη τῶν Χριστιανῶν συνωθοῦνται σήμερα μέ αἰσθήματα πνευματικῆς εὐφροσύνης στούς Ναούς καί τά μοναστήρια τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας γιά νά συνεορτάσουν πνευματικῶς τήν ἔνδοξη καί πάνσεπτη Κοίμηση τῆς Παναγίας μας καί νά ὑμνήσουν ὀφειλετικῶς τό θεῖο καί ἄρρητο κάλλος Της, τό ὁποῖον ὡς φωτεινό μετέωρο ἐλκύει ὅλους μας πρός μίμησιν τῆς ἀγγελοειδοῦς ζωῆς της. Ἄς προσέλθουμε καί ἐμεῖς ὅλοι μέ πραγματική εὐλάβεια, σεβασμό καί εὐγνωμοσύνη γιά νά τιμήσουμε καθηκόντως ἐκείνη πού στολισμένη μέ θεία δόξα ἕνωσε τόν οὐρανόν καί τήν γῆν μέ τόν θεῖον τόκον της, μετά τοῦ θείου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ πρός αὐτήν ἐκ καρδίας λέγοντες: «Στρέψε τό βλέμμα πρός ἐμᾶς, εὐγενική Δέσποινα, Μητέρα τοῦ καλοῦ Δεσπότη· κυβέρνα καί κατεύθυνε ὅ, τι μᾶς ἀφορᾶ μέ τή διακριτικότητα σου, συγκρατώντας τίς πτώσεις μας, ὁδηγώντας μας στό χωρίς τρικυμίες λιμάνι τῆς θείας θέλησης, θεωρώντας μας ἀξίους τῆς μέλλουσας μακαριότητας, τοῦ γλυκοῦ φωτισμοῦ μπροστά στό Λόγο – Υἱό τοῦ Θεοῦ, πού ἀπό σένα πῆρε σάρκα».
Ἡ πλουσία χάρις, ἡ κραταιά σκέπη καί οἱ ἀκοίμητες προσευχές τῆς ὑπερευλογημένης καί ἐνδόξου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας εἴθε νά προστατεύουν τήν ἐκκλησιαστική μας ἐπαρχία, τήν πατρίδα καί τόν ταραγμένο κόσμο μας καί νά μᾶς σκεπάζουν στοργικῶς καί προστατευτικῶς ὅλες τίς ἡμέρες τῆς ζωῆς μας. Ἀμήν.
Χρόνια πολλά, Εὐλογημένα καί Παναγιοσκέπαστα.
Διάπυρος εὐχέτης πάντων ὑμῶν πρός τόν Κύριον
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
† Ὁ Σερρῶν καί Νιγρίτης Θεολόγος
