ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ

από

ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ

Τῆ ἁγία καί μεγάλη Τρίτη τῆς τῶν δέκα παρθένων παραβολῆς, τῆς ἐκ τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου μνείαν ποιούμεθα.

Ἡ Μ. Τρίτη εἶναι ἀφιερωμένη κυρίως στήν παραβολή τῶν 10 παρθένων, πού μέ τήν συγκλονιστική περιπέτεια τους γεμίζουν τήν ὑμνολογία τῆς Μ. Τρίτης, ἀλλά και τῶν ἄλλων ἡμερῶν. “Ἡ προσδοκία τοῦ Νυμφίου, ὁ ὕπνος, ἡ ἀγωνία τῶν μωρῶν παρθένων, ἡ χαρά τῶν φρονίμων, ἡ μεγαλοπρεπής πομπή, οἱ γάμοι, ὅλα αὐτά, πού ἀποτελοῦν παραβολικές παραστάσεις τῆς ὁλόλαμπρης βασιλείας τοῦ Μεσσίου καί ἀπεικονίσεις τῆς δικῆς μας ἀδυναμίας καί μακρότητος, προκάλεσαν βαθειά συγκίνηση στίς καρδιές των ὑμνογράφων”, οἱ ὁποῖοι μέ πίστη θερμή καί εὐλάβεια μεγάλη μεταδίδουν τήν συγκίνηση καί στίς δικές μας καρδιές.

Ἡ παραβολή τῶν 10 παρθένων καί τά τροπάρια τῆς ἡμέρας εἶναι ἕνα ἀφυπνιστικό σάλπισμα γιά τήν παρουσία τοῦ Χριστοῦ, πού ἔρχεται ἀπροσδόκητα, “ἐν τώ μέσω τῆς νυκτός”.

Ἐπίσης θυμόμαστε καί τήν παραβολή τῶν ταλάντων, πού μᾶς δίνει τό σύνθημα τῆς ἀξιοπονήσεως τῶν χαρισμάτων πού ὁ καθένας ἔχει.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ

από

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ

Τῆ αὐτῆ ἡμέρα, Κυριακῆ τῶν Βαΐων, τήν λαμπράν καί ἒνδοξον πανήγυριν τῆς εἰς Ἱερουσαλήμ εἰσόδου τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἑορτάζομεν.

Πλησιάζει ἡ ὥρα τῆς μεγάλης θυσίας γιά τόν Λυτρωτή. Γιά τελευταία φορά φέρνει τά βήματά Του στήν ἱερή πόλη τῆς Ἱερουσαλήμ. Τούτη τή φορά δέν ἔρχεται γιά νά κηρύξει τήν Ἀλήθεια, οὔτε γιά νά προσευχηθεῖ στό Ναό. Ἔρχεται γιά νά δεχθεῖ τό σταυρικό θάνατο. Ἡ ὑποδοχή πού τοῦ ἐπιφυλάσσουν τά συγκεντρωμένα στήν Ἁγία Πόλη, γιά τόν ἑορτασμό τοῦ Πάσχα, πλήθη εἶναι μεγαλειώδης. Ἕνας λαός ὁλόκληρος βρίσκεται σέ παραλήρημα. Φωνάζει, ἐπεφημεῖ, κουνᾶ στά χέρια του κλαδιά δέντρων καί “βαΐα φοινίκων”, στρώνει τά ροῦχα του στό πέρασμα τοῦ μεγάλου Ἐπισκέπτη. Τά “ὡσαννά” δονοῦν τήν ἀτμόσφαιρα, ἀκούγονται χιλιόμετρα μακριά.

Εἶναι τά δικά μας “ὡσαννά”πρός τόν Κύριο. Πότε ὅμως; Ὅταν ὁ θεός μᾶς δίνει ὅ,τι Τοῦ ζητᾶμε. Ὅταν ἡ ἀλήθεια Του έξυπηρετεῖ τίς ἐπιδιώξεις μας καί μᾶς δίνει ἐπιχειρήματα γιά νά στηρίξουμε τήν ἰδεολογία πού μᾶς “βολεύει”. Ὅταν ὅμως δέν συμβαίνουν αὐτά καί δέν μᾶς δίνει ὅ,τι τοῦ ζητᾶμε τότε τά “ὡσαννά”, σέ τί ἄραγε θά μετατραποῦν;

ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ

από

ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ

Τῆ ἁγία καί Μεγάλη Δευτέρα μνείαν ποιούμεθα τοῦ μακαρίου Ἰωσήφ τοῦ παγκάλου καί τῆς ὑπό τοῦ Κυρίου καταραθείσης και ξηρανθείσης Συκῆς.

Ἡ Μ. Δευτέρα εἶναι μία γενική εῖσαγωγή στό πάθος τοῦ Κυρίου. Δύο γεγονότα θέτει ἐμπρός μας ἡ Ἐκκλησία κατά τήν ἡμέρα αὐτή. Ἕνα θετικό καί ἕνα ἀρνητικό. Προβάλλει πρῶτα τόν ἥρωα Ἰωσήφ τόν “πάγκαλο”, πού μέ τήν ἀνεξικακία του ἀπέναντι τῶν ἀδελφῶν του, οἱ οποῖοι τόν ἐπώλησαν στούς Αἰγυπτίους, ἐθεωρήθη σάν ὁ τύπος τοῦ Χριστοῦ.

Τό δεύτερο εἶναι ἡ ἄκαρπη “συκῆ”, τήν ὁποία ὁ Κύριος καταδίκασε σέ ξηρασία καί μαρασμό γιά τήν ἀκαρπία της. Συμβολίζει τήν τύχη τοῦ ἀκάρπου Ἰουδαϊσμοῦ, ἀλλά καί τήν μοῖρα ὅλων ὅσοι θά δειχθοῦν ἀνάξιοι τῆς δωρεᾶς τοῦ Θεοῦ καί δέν θά δεχθοῦν τήν λύτρωση, πού μέ τόν Σταυρικό του θάνατο χάρισε ὁ Κύριος.

ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ

από

ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ

Τῆ Ἁγία καί Μεγάλη Τετάρτη τῆς ἀλειψάσης τόν Κύριον μύρω πόρνης γυναικός μνείαν ποιεῖσθαι οἱ θειότατοι Πατέρες ἐθέσπισαν, ὅτι πρό τοῦ Σωτηρίου Πάθους μικρόν τοῦτο γέγονε.

Ἡ Μ. Τετάρτη εἶναι ἀφιερωμένη σέ δύο γεγονότα.
Στήν προδοσία τοῦ Ἰούδα πρῶτα, ὁ ὁποῖος συμφωνεῖ μέ τούς Ἀρχιερεῖς νά παραδώσει τόν Ἰησοῦ ἀντί 30 ἀργυρίων. Ὁ μαθητής γίνεται προδότης. Ὁ ἐλεύθερος γίνεται δοῦλος. Ὁ μακάριος γίνεται ἀνάξιος καί παράδειγμα πρός ἀποφυγήν. Ἀντίθετα τό δεύτερο γεγονός εἶναι πολύ ἐνθαρρυντικό γιά ὅλους μας. Πρόκειται γιά τήν ἁμαρτωλή ἐκείνη γυναῖκα, τήν ὁποία ἀναφέρουν τά Ευαγγέλια, πού ἄλειψε μέ μύρα τόν Κύριο. Μέ τήν ἐξαίρετη αὐτή πράξη τῆς συντριβῆς καί τῆς εὐγνωμοσύνης, ἡ ἁμαρτωλή λυτρώνεται καί καθαρίζει ἡ ψυχή της ἀπό τόν βόρβορο τῆς ἁμαρτίας.

Ἐνῶ ὅλοι στέκονται μέ θαυμασμό μπροστά στήν μετάνοια τῆς γυναίκας, μιλοῦν με πόνο και ὀδύνη ἀλλά καί ἀποτροπιασμό γιά τόν προδότη μαθητή.