Εγκύκλιοι

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΣΕΡΡΩΝ ΚΑΙ ΝΙΓΡΙΤΗΣ

ΜΗΝΥΜΑ ΕΠΙ ΤΩ ΝΕΩ ΕΤΕΙ

«Προσέχετε, λοιπόν, καλά πῶς ζεῖτε· μήν ζεῖτε ὡς ἀσύνετοι, ἀλλ’ ὡς συνετοί. Νά χρησιμοποιεῖτε σωστά τόν χρόνο σας, γιατί ζοῦμε σέ πονηρούς καιρούς».¹

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Τό ἔλεος τοῦ ἁγίου Θεοῦ μᾶς ἀξιώνει γιά μιά ἀκόμη φορά στόν κύκλο τῆς ζωῆς μας νά εἰσέλθουμε μέ αἰσθήματα κατά Θεόν ἐλπίδος καί προσμονῆς σέ μία νέα χρονιά. Κόσμος καί χρόνος ὡς δύο πραγματικότητες ἦλθαν στήν ὕπαρξη, ἀπό τήν οὐσιοποιό, ἀγαθοποιό καί παντοδύναμη ἄκτιστη ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖνος παρήγαγε τά σύμπαντα «ἐξ οὐκ ὄντων» στό εἶναι. Πρίν ἀπό τήν δημιουργία τοῦ κτιστοῦ κόσμου, ἀοράτου καί ὁρατοῦ, δέν ὑπῆρχε ὁ χρόνος, παρά μόνον ὁ Τριαδικός Θεός. Στόν ἅγιο Θεό δέν ὑπάρχει ἡ ἔννοια τοῦ χρόνου. Ἐκεῖνος ὑπέρκειται τοῦ χρόνου καί ὡς δημιουργός του παραμένει ὑπέρχρονος, αἰώνιος, ἀμετάβλητος καί ἀδιάδοχος. Ἡ δημιουργία τοῦ χρόνου, ὡς τουλάχιστον τόν γνωρίζουμε, ἔχει ἀρχή καί τέλος, συνδέεται μέ τήν γένεση, ἐξέλιξη καί τόν τελικό σκοπό τῶν ὄντων, κυρίως δέ τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ ἕνας κατά τήν οὐσίαν Τριαδικός Θεός, δηλαδή ὁ ἐξ οὗ τά πάντα Θεός Πατήρ, ὁ δι’ οὗ τά πάντα Θεός Λόγος καί ὁ ἐν ᾧ τά πάντα Ἅγιον Πνεῦμα, ἐποίησε τά σύμπαντα καλά λίαν καί ἔθεσε ὡς κορωνίδα τοῦ δημιουργικοῦ Του ἔργου τόν κατ’ εἰκόνα Αὐτοῦ πλαστουργηθέντα καί πρός τήν ὁμοίωσιν Αὐτοῦ κληθέντα ἄνθρωπο. Ἡ ἐν χρόνῳ φιλάνθρωπος καί σωτηριώδης φανέρωσις τοῦ Θεοῦ στό θεανθρώπινο πρόσωπο τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος «χθές καί σήμερον ὁ αὐτός καί εἰς τούς αἰῶνας» (Ἑβρ. ιγ’, 8), ἐξαγιάζει τόν χρόνο καί τόν τοποθετεῖ στήν σωστή του προοπτική καί χρηστική ἀξία.

Μέ τήν ἐν χρόνῳ γέννηση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ δίδεται μία νέα σωτηριολογική προοπτική στόν χρόνο. «Ὁ ἄναρχος ἄρχεται καί ὁ Λόγος σαρκοῦται». «Τό πάντων καινῶν καινότατον, τό μόνον καινόν ὑπό τόν ἥλιον θαῦμα», κατά τόν πρύτανη τῆς ὀρθοδόξου θεολογίας Ἅγιο Ἰωάννη τόν Δαμασκηνό. Μέ αὐτόν μάλιστα τόν πάνσοφο, δίκαιο καί φιλάνθρωπο τρόπο, χωρίς νά καταργεῖται ἡ προσωπική μας ἐλευθερία, πού ἀποτελεῖ θεμελιῶδες ἰδίωμα τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, παρέχεται ἡ δυνατότητα μετοχῆς τοῦ καθενός μας, σύμφωνα μέ τόν Ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ, στήν κατά χάριν μέθεξη τῶν θείων ἐνεργειῶν. Ὁ θεόπλαστος καί θεοχώρητος πλέον ἄνθρωπος μέσα ἀπό τήν πίστη στόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, «ὅς ἐστιν εἰκών τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀοράτου» (Κολ. 1,15) καί τήν μετοχή του στό μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας, πού ὡς ἡ καινή κτίσις φανερώνει καί ὑπηρετεῖ ἐν κόσμῳ καί χρόνῳ τό μυστήριο τοῦ Χριστοῦ, μπορεῖ χαρισματικῶς νά καταστεῖ ἔνθεος, νά ἐπιτύχει τοῦ τέλους του, νά φθάσει στήν καθ’ ὁμοίωση Θεοῦ μακαρία καί ἀτελεύτητη ζωή, στούς «καινούς οὐρανούς καί γῆν καινήν…ἐν οἷς δικαιοσύνη κατοικεῖ» (Β’ Πετρ. 3,13). Ἡ ὀρθόδοξη πατερική διδασκαλία ἐκφράζει τόν θαυμασμό της γιά τό δημιουργικό ἔργο τοῦ Θεοῦ, λέγοντας ὅτι ὁ «ἐν σμικρῷ μέγας» ἄνθρωπος τοποθετημένος ἀπό τόν Δημιουργό του, ὡς ἱερεύς καί βασιλεύς, μέσα στήν κτίση καί ὡς σύνδεσμος τοῦ ἀοράτου καί ὁρατοῦ κόσμου, ἔχει τήν δυνατότητα νά τήν ἀπολαμβάνει δοξολογικῶς καί εὐχαριστιακῶς καί νά κινεῖται πρός ἕνωση μέ τό αἰώνιο ἀρχέτυπό του, τόν Θεό Λόγο, διά τοῦ Ὁποῖου ἔχει καί τήν προσαγωγή στόν Θεό Πατέρα. Ὁ ἄνθρωπος καλεῖται νά ἀγωνισθεῖ ἐν Χριστῷ καί μετά πάντων τῶν ἁγίων, μέσα στόν ἁγιασμένο χῶρο καί τρόπο ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ γιά τήν πνευματική καί ὀντολογική του ἀνακαίνιση, ὥστε μέ τήν παντοδύναμη χάριν τοῦ Θεοῦ, πού θεραπεύει τά ἀσθενῆ καί συμπληρώνει τά ἐλλείποντα, νά ἐργάζεται γιά τήν «εὐπρεπεστάτη καλήν ἀλλοίωσιν» καί τήν σωτηρία του. Ἡ Ἐκκλησία ὡς τό ἱερό πανδοχεῖο θεραπείας καί σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου ὑποστασιάζει τό αἰώνιο σήμερα τοῦ Θεοῦ, ὅπου κάθε ἄνθρωπος προσκαλεῖται μυστηριακῶς καί μέσα ἀπό τήν πίστη καί τήν μετάνοια νά ἐπιστρέψει στόν πατρικό του Οἶκο. Ἔτσι ὁ χρόνος ἐξαγιάζεται καί ἀποκτᾶ οὐσιαστικό νόημα καί ἀξία.

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Ὁ ἄνθρωπος τῆς σημερινῆς ἐποχῆς ζεῖ μέσα στόν ραγδαίως μετα­βαλλόμενο καί ταραχώδη κόσμο τῶν θεαματικῶν ἐπιτυχι­ῶν ἀλλά καί τῶν τρα­γικῶν πτώσεων. Ὁ χρόνος τῆς παρούσης ζωῆς χαρί­ζεται ἀπό τήν θεία ἀγάπη στόν καθένα μας ὥστε μέ πίστη, εὐθικρισία, σύνεση, κοινωνικό καί φιλάδελφο πνεῦμα, συνέπεια καί εὐλάβεια νά τόν ἀξιοποιήσει πρός χάριν τῆς σωτηρίας, ἔτσι ὥστε τό παροδικό καί ἐφήμερο νά ὑπηρετοῦν τό οὐρά­νιο καί τό αἰώνιο. Στά χρόνια τῆς ζωῆς μας, μέ τά ὁποῖα μᾶς πιστώνει ἡ ἀγαθόδωρος πρόνοια τοῦ Θεοῦ, ὀφείλουμε νά ἀγωνιζόμαστε ὥστε νά γί­νονται ἐφαλτήριο γιά οὐρανοδρόμες ἀναβάσεις, γιά καλλιέργεια πνευματι­κή, γιά τήν ἐπίγνωση τοῦ θείου θελήματος, γιά εἰρήνη καί καταλλαγή μέ τόν ἑαυτό μας καί τόν πλησίον μας, γιά συνετή ὁριοθέτηση τοῦ σκοποῦ, τῶν ἀξιῶν καί τῶν προ­τεραιοτήτων τῆς ζωῆς μας, γιά ἔξοδο ἀπό τήν ἐγωπαθῆ αὐτάρκειά μας, γιά ἁγιασμό μας καί ἄνοιγμα στόν κόσμο τοῦ Θεοῦ. Μέσα στήν ἁγία Ἐκ­κλησία μας, ὅπου τά πάντα φωτίζονται, ἁγιάζονται, μεταμορφώνονται καί καινο­ποιοῦνται ἀπό τό ἀνέ­σπερο φῶς τοῦ Χριστοῦ, διδασκόμεθα νά ζοῦμε ἀγωνιζόμενοι πνευματικῶς γιά «τό νῦν», ὡς ἀληθῆ πρόγευση καί στά­διο προετοιμασίας τοῦ ἀτελεύτητου «ἀεί» τῆς ὑπέρχρονης Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

Εὔχομαι, ἐγκαρδίως καί πατρικῶς, ὁ φιλάνθρωπος Θεός, νά εὐλογήσει δαψιλῶς τό νέο ἔτος 2023 ἀπό τόν ἀκένωτο πλοῦτο τῆς ἀγάπης Του, ὥστε νά εἶναι γιά ὅλους μας, τόν ἱερό κλῆρο, τίς μοναστικές ἀδελφότητες, τούς ἄρχοντες καί τόν φιλό­χριστο λαό τῆς ἁγιοφυλάκτου καί ἐνδόξου ἐπαρχίας μας, ἀλλά καί γιά τήν πατρίδα μας καί τόν κόσμο ὁλόκληρο, ἔτος θερμουργοῦ πίστεως, μετανοίας, ἁγιασμοῦ, σωτηρίας, εἰρήνης, ἀγάπης, ὑγείας καί εὐημερίας.

Εὐλογημένο καί σωτήριο τό νέο ἔτος 2023.
Μετ’ εὐχῶν ἐγκαρδίων καί ἀγάπης πολλῆς

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Σερρῶν καί Νιγρίτης Θεολόγος

Παραπομπές
1. «Βλέπετε οὖν πῶς ἀκριβῶς περιπατεῖτε, μὴ ὡς ἄσοφοι, ἀλλ’ ὡς σοφοί, ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν, ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσι» (Ἐφ. 5, 15-16).

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΣΕΡΡΩΝ ΚΑΙ ΝΙΓΡΙΤΗΣ

ΑΓΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2022

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΔΙΔΑΧΗ ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΟΙΣ

«Ὁ Λόγος ἔγινε ἄνθρωπος καί κατοίκησε ἀνάμεσά μας καί εἴδα­με τήν θεϊκή Του δόξα, τή δόξα πού ὁ μονογενής ἔχει ἀπό τόν Πατέρα, ἦλθε γεμάτος χάρη θεϊκή καί ἀλήθεια γιά μᾶς»¹. (Εὐαγ­γελιστής Ἰωάννης).

Ἀγαπητοί μου χριστιανοί,

Ἅγια Χριστούγεννα ἑορτάζομεν σήμερον! Τήν γενέθλιο ἡμέρα τῆς ἀνθρωπό­τητος κατά τόν Μέγα Βασίλειο (Μ. Βασιλείου, Ὁμιλία εἰς τήν ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ Γέννησιν, PG 31, 1473). «Ἐπί τῆς γῆς ὤφθη καί ἐν τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη» ὁ Ὕψιστος Θεός (Βαρούχ 3, 38). Θεοῦ πρός ἀνθρώπους κατάβασιν ἑορτάζομεν σήμερον. Ὁ ἀόρα­τος Θεός γίνεται στό πρόσωπο τοῦ γεννηθέντος Ἰησοῦ ὁρατός. Ὁ ἀ­ψηλάφητος Κύριος τῶν Δυνάμεων ὡς βρέφος ψηλαφᾶται στήν φάτ­νη τῆς Βηθλεέμ. Ὁ ἀσώματος Δεσπότης τῶν πνευμάτων λαμβάνει σῶμα. Ὁ Θεός γίνεται ἕνας ἀπό ἐμᾶς χωρίς ἁμαρτίας. Ὁ μονογενής Υἱός τοῦ Θεοῦ, υἱός τῆς Παρθένου Μαρίας γίνεται. Πανηγύρι στόν οὐρανό. Χαρά στήν γῆ. Νύχτα γεμάτη φῶς ἡ ἀποψινή! Νύχτα λου­σμένη μέ ὑπερκόσμια λάμψη! Νύχτα πιό φωτεινή, ἡ ἀποψινή, ἀπό κάθε ἡμέρα! Τό ἄχρονο, αἰώνιο καί ἐνυπόστατο Φῶς, ὁ Εἷς τῆς Πα­να­γίας Τριάδος, ὁ φύσει Υἱος καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, πού φωτίζει κάθε ἄνθρωπο πού ἔρχεται στόν κόσμο ἀνέτειλε σήμερα. Ὁ νοητός ἥλιος τῆς δικαιοσύνης καταλαμπρύνει τήν κτίση σήμερα. Ὁ ἱστορικός χρό­νος τέμνεται καί ἀνανοηματοδοτεῖται σέ πρό Χριστοῦ καί μετά Χρι­στόν ἐποχή. Ὁ «τά πάντα καί ἐν πᾶσι Χριστός» (Κολ. γ, 11) γίνε­ται τό κέντρο ἀναφορᾶς καί σωτηρίας τοῦ παλαιοῦ καί τοῦ νέου κό­σμου. Ἡμέρα ἀναδημιουργίας τοῦ κόσμου ἡ σημερινή. Ὁ νέος γε­νάρχης τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, ὁ νέος Ἀδάμ, ὁ μέγας Εἰρήναρχος, ὁ Πατήρ τῶν οἰκτιρμῶν καί τοῦ μέλλοντος αἰῶνος ἀναπλάθει καί θεο­ποιεῖ διά τῆς συγκράσεως παγγενῆ τόν Ἀδάμ. Χριστός γεννᾶται ἐκ Παρθένου κόρης ἐν Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας καί ὁ κόσμος, ἀόρατος καί ὁρατός πανηγυρίζει. Ἑορτάζουμε σήμερα τόν ἐρχομό τοῦ Κυρίου στήν γῆ, στόν ἄνθρωπο, στήν ζωή μας. Προσκυνοῦμε μέ θαυμασμό τό μυστήριο τῆς συνάντησης, τῆς ὑποδοχῆς, τῆς κένωσης, τῆς συ­γκατάβασης, τῆς ταπείνωσης, τῆς κοινωνίας, τῆς ἀγάπης, τῆς σωτη­ρίας μας. «Ὁ Θεός ἐνηνθρώπησε ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν» (Μ. Ἀθα­νασίου, Λόγος περί τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Λόγου, PG 25, 96) θά μᾶς πεῖ ὁ Μέγας Ἀθανάσιος. Ὁ πάνσοφος, παντοδύναμος, πανάγα­θος καί δίκαιος Θεός «εὕρε τοῦ ἀπόρου λύσιν εὐπρεπεστάτην» θά συμπληρώσει ὁ ἱερός Δαμασκηνός (Ἰω. Δαμασκηνοῦ, Ἔκδοσις ἀκρι­βής ὀρθοδόξου πίστεως, Γ’ Κεφ. 1, PG 94, 984). Στήν ὑπαρξιακή τρα­γωδία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, λόγῳ τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος, ἡ θεία φιλανθρωπία βρίσκει τήν πιό σοφή, δίκαιη καί φιλάν­θρωπη λύση. «Ἐτήρησε καί τῇ ἀποφάσει τήν ἀλήθειαν καί τῇ φιλαν­θρωπίᾳ τήν ἐνέργειαν» (Κυρίλλου Ἱεροσολύμων, Μυστ. Κατηχήσεις, PG 33, 813). «Γιατί ἤ ὁ Θεός πραγματοποιώντας τήν προειδοποιήσή Του, ὅτι τήν ἁμαρτία θά ἀκολουθοῦσε ὁ θάνατος, θά ἔπρεπε ὅλους τούς ἀνθρώπους νά τούς παραδώσει στόν θάνατο ἤ νά δείξει φιλαν­θρωπία καί νά καταργήσει τήν ἀπόφαση Του. Τότε ὅμως θά ἀπο­δεικνυόταν «μή ἀληθεύων», γεγονός ἀδύνατον γιά τόν Θεό ὡς αὐτο­αλήθεια, τονίζει μέ συγκλονιστικό τρόπο ὁ Ἀρχιεράρχης Ἱεροσολύ­μων, ἅγιος Κύριλλος στίς Κατηχήσεις του (Κυρίλλου Ἱεροσολύμων, Κεφ. ΛΓ’, PG 33, 812). Γιά τοῦτο τόν λόγο ὁ φύσει Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ Μονογενής, τό ἀγαλλίαμα τοῦ Πατρός, ὁ παντεχνήμων Λόγος ἔρχε­ται στόν κόσμο καί γεννᾶται ὡς ἄνθρωπος, γιά νά πάθει ὡς ἄνθρω­πος -χωρίς νά τό ὀφείλει ὡς παντελῶς ἀναμάρτητος- καί νά σώσει ὡς φιλάνθρωπος. «Ἐδεήθημεν Θεοῦ σαρκουμένου καί νεκρουμένου, ἵνα ζήσωμεν», θεολογεῖ ὁ ἱερός Γρηγόριος (Γρηγορίου Θεολόγου, Λό­γος ΜΕ, Εἰς τό Ἅγιον Πάσχα, PG 36,661). Ὁ Θεός στήν γῆ, ὁ ἄν­θρωπος στόν οὐρανό, στόν Παράδεισο, πάνω ἀπό τούς ἀγγέλους, μαζί μέ τόν Θεό ἑνωμένος πλέον αἰωνίως καί ἀχωρίστως στήν ἀτέ­λειωτη ἀπεραντοσύνη τῶν αἰώνων στό θεανδρικό πρόσωπο τοῦ γεν­νηθέντος Ἰησοῦ Χριστοῦ. Στήν πρώτη πλάση ὁ δημιουργικός Λόγος τοῦ Θεοῦ, «τοῦ κρείτονος μετέδωκε», λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεο­λόγος, δηλαδή τήν εἰκόνα Του. Τήν δεύτερη φορά, στήν ἀνάπλαση τοῦ ἀνθρώπου, «μεταλαμβάνει τοῦ χείρονος», τήν φθαρτή ἀπό τήν ἁμαρτία φύση μας, τήν ὁποία, ὡς ὁ καλός τοῦ κόσμου Σαμαρείτης μέσα στό θεῖο πανδοχεῖο Του, τήν Ἐκκλησία καί διά τῶν θείων μυ­στηρίων, θεραπεύει, φωτίζει, χριστοποιεῖ καί θεοποιεῖ. Ὁ Θεός δέν εἶναι ἁπλῶς μαζί μέ τόν λαό Του, ὅπως κάποτε στόν ἀρχαῖο Ἰσραήλ. Ἔρχεται καί σκηνώνει, ἐφόσον βεβαίως τόν δεχθοῦμε, μέσα στόν κάθε πιστό. «Ὁ Θεός οὖν παρεγένετο διά σέ» τονίζει ὁ ἅγιος Μακά­ριος ὁ Αἰγύπτιος. (Μακαρίου Αἰγυπτίου, Ὁμιλία ΙΕ΄). Γιά μένα, γιά σένα, ἀδελφέ μου, προσωπικά, ταπεινά, ἀθόρυβα, φιλάνθρωπα, ἀ­γαπητικά. Κάθε πιστός γίνεται ναός Του καί κατοικητήριο τοῦ Ὑψί­στου Θεοῦ. Ὁ θεόπλαστος καί θεόμορφος κατά τήν δημιουργία του ἄνθρωπος γίνεται πλέον μετά τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Κυρίου μας καί θεοχώρητος. Τί μεγαλύτερο, θαυμασιότερο, θεοειδέστερο, ὑψηλότε­ρο εἶδε ποτέ ἡ κτίση; Τό μόνο καινόν ὑπό τόν ἥλιο γεγονός ἀναφω­νεῖ μέ θαυμασμό ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός. Ὁ Θεός μαζί μας! Αὐτό εἶναι «τό μέγα τῆς εὐσεβείας μυστήριο» (Α’ Τιμ. 3, 16), τό θαῦ­μα τῶν θαυμάτων, τό μυστήριο τῶν μυστηρίων, τό εὐαγγέλιο τῶν εὐαγ­γελίων, ἡ ἀναφαίρετη χαρά τῆς ζωῆς μας, τό λύτρο τῆς ὀντολογικῆς λύπης. Τό μοναδικό καί ἀνεπανάληπτο γεγονός τῆς Γεννή­σεως τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἀπό τήν Θεοτόκο Μαρία μέσα στήν ἀνθρώ­πινη ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται μυστικῶς καί πνευματικῶς μέσα στήν Ἐκκλησία. Ὁ αἰώνιος Λόγος τοῦ Θεοῦ, εὐαγγελίζεται ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ ὁμολογητής «ἀεί γεννᾶται θέλων κατά πνεῦμα διά φι­λανθρωπίαν τοῖς θέλουσι». Ἔτσι τό μυστήριο τῆς θείας ἐνανθρωπή­σεως διαιωνίζεται πνευματικά μέσα στήν Ἐκκλησία, ἡ ὁποία γεννᾶ καί ἀναγεννᾶ χριστοειδεῖς ἀνθρώπους, παιδιά κατά χάριν τοῦ Θεοῦ καί κληρονόμους τῆς Βασιλείας Του.

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοἰ,

Μπροστά στήν ταπεινή φάτνη τῆς Βηθλεέμ, ὅπου ἀνεκλήθη ὁ ἀχώρητος Θεός, ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ ἐλευθέρως:

1. Νά σταθεῖ ὡς ἐχθρός σχεδιάζοντας ἀτελέσφορα πάντοτε τόν ἀφανισμό τοῦ παιδίου Ἰησοῦ, κατά μίμησιν τοῦ φρικτοῦ Ἡρώ­δη. Ἡ ἱστορία ἀποδεικνύει περίτρανα ὅμως, ὅτι ἔτσι προετοι­μάζει γιά τήν ζωή του τό τραγικό τέλος τοῦ μισόθεου τυράν­νου.
2. Νά καταποντισθεῖ μέσα στήν ἄβυσσο ἑνός ἀδιέξοδου σκεπτι­κισμοῦ καί πολυπραγμοσύνης καί νά χάσει τόν δρόμο πρός τήν σωτηρία του.
3. Νά ἀδιαφορήσει ἐπιδεικτικά στό ἀγγελικό κάλεσμα γιά μετο­χή στήν ὄντως ζωή καί εὐφροσύνη, στερώντας ἀπό τήν ψυχή του τό φῶς τοῦ ἀπαστράπτοντος ἀστέρος καί τήν χαρά τοῦ οὐ­ρανίου καλέσματος.
4. Νά γονατίσει, τέλος, ταπεινά μέ τήν ἁπλότητα τῶν ποιμένων καί τόν ἔνθεο ζῆλο τῶν Μάγων, νά πλατύνει τήν καρδιά του στήν ἀνοιχτωσιά τῆς θείας ἀγάπης, νά θαυμάσει τά μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ καί νά προσκυνήσει εὐγνωμόνως καί δοξολογικῶς τό μέγα καί κοσμοσωτήριο μυστήριο τῆς θείας ἐνανθρωπήσε­ως. Τοῦτο ἄς πράξωμεν, ἀδελφοί! Μέ ὁδηγό μας τόν οὐρανο­δρόμο ἀστέρα τῆς θείας Βηθλεέμ, καί σήμερα καί πάντοτε, ἄς ἀγωνισθοῦμε μέ ἀρχοντικό φιλότιμο καί ζέουσα πίστη νά ζή­σουμε χριστοφιλῶς μέσα στόν πανάγιο Οἶκον Του, τήν Ἐκκλη­σία, τήν αἰώνια Βηθλεέμ, τό ὑπερφυές μυστήριο τοῦ Θεανθρώ­που Χριστοῦ, δοξάζοντας μέ εὐγνωμοσύνην Ἐκεῖνον, τόν Πα­νάγαθο Θεό μας, πού γιά χάρη μας ἔγινε ἀδελφός μας, γιά νά ἁγιάσει καί σώσει τόν ἄνθρωπο. Ἐσένα, ἐμένα, ὅλους μας.

Ἡ χάρις τοῦ γεννηθέντος Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ, εὔχομαι νά φωτίζει καί νά ἁγιάζει τήν ζωή σας.

Διάπυρος πρός τόν γεννηθένα Κύριο εὐχέτης σας

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Σερρῶν καί Νιγρίτης Θεολόγος

Παραπομπές
1. «Ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν, καί ἐθεασάμεθα τήν δόξαν αὐτοῦ, δόξαν ὡς μονογενοῦς παρά πατρός, πλήρης χάριτος καί ἀληθείας». (Ἰω. 1, 14).