ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ

ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ

Τῆ ἁγία καί Μεγάλη Δευτέρα μνείαν ποιούμεθα τοῦ μακαρίου Ἰωσήφ τοῦ παγκάλου καί τῆς ὑπό τοῦ Κυρίου καταραθείσης και ξηρανθείσης Συκῆς.

Ἡ Μ. Δευτέρα εἶναι μία γενική εῖσαγωγή στό πάθος τοῦ Κυρίου. Δύο γεγονότα θέτει ἐμπρός μας ἡ Ἐκκλησία κατά τήν ἡμέρα αὐτή. Ἕνα θετικό καί ἕνα ἀρνητικό. Προβάλλει πρῶτα τόν ἥρωα Ἰωσήφ τόν “πάγκαλο”, πού μέ τήν ἀνεξικακία του ἀπέναντι τῶν ἀδελφῶν του, οἱ οποῖοι τόν ἐπώλησαν στούς Αἰγυπτίους, ἐθεωρήθη σάν ὁ τύπος τοῦ Χριστοῦ.

Τό δεύτερο εἶναι ἡ ἄκαρπη “συκῆ”, τήν ὁποία ὁ Κύριος καταδίκασε σέ ξηρασία καί μαρασμό γιά τήν ἀκαρπία της. Συμβολίζει τήν τύχη τοῦ ἀκάρπου Ἰουδαϊσμοῦ, ἀλλά καί τήν μοῖρα ὅλων ὅσοι θά δειχθοῦν ἀνάξιοι τῆς δωρεᾶς τοῦ Θεοῦ καί δέν θά δεχθοῦν τήν λύτρωση, πού μέ τόν Σταυρικό του θάνατο χάρισε ὁ Κύριος.

ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ

ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ

Τῆ Ἁγία καί Μεγάλη Τετάρτη τῆς ἀλειψάσης τόν Κύριον μύρω πόρνης γυναικός μνείαν ποιεῖσθαι οἱ θειότατοι Πατέρες ἐθέσπισαν, ὅτι πρό τοῦ Σωτηρίου Πάθους μικρόν τοῦτο γέγονε.

Ἡ Μ. Τετάρτη εἶναι ἀφιερωμένη σέ δύο γεγονότα.
Στήν προδοσία τοῦ Ἰούδα πρῶτα, ὁ ὁποῖος συμφωνεῖ μέ τούς Ἀρχιερεῖς νά παραδώσει τόν Ἰησοῦ ἀντί 30 ἀργυρίων. Ὁ μαθητής γίνεται προδότης. Ὁ ἐλεύθερος γίνεται δοῦλος. Ὁ μακάριος γίνεται ἀνάξιος καί παράδειγμα πρός ἀποφυγήν. Ἀντίθετα τό δεύτερο γεγονός εἶναι πολύ ἐνθαρρυντικό γιά ὅλους μας. Πρόκειται γιά τήν ἁμαρτωλή ἐκείνη γυναῖκα, τήν ὁποία ἀναφέρουν τά Ευαγγέλια, πού ἄλειψε μέ μύρα τόν Κύριο. Μέ τήν ἐξαίρετη αὐτή πράξη τῆς συντριβῆς καί τῆς εὐγνωμοσύνης, ἡ ἁμαρτωλή λυτρώνεται καί καθαρίζει ἡ ψυχή της ἀπό τόν βόρβορο τῆς ἁμαρτίας.

Ἐνῶ ὅλοι στέκονται μέ θαυμασμό μπροστά στήν μετάνοια τῆς γυναίκας, μιλοῦν με πόνο και ὀδύνη ἀλλά καί ἀποτροπιασμό γιά τόν προδότη μαθητή.

σύναξις τῆς Ἁγίας κόνεως, τῆς ἐκπεμπομένης ἐκ τοῦ τάφου αὐτοῦ

Τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Ἀποστόλου καί Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου (σύναξις τῆς Ἁγίας κόνεως, τῆς ἐκπεμπομένης ἐκ τοῦ τάφου αὐτοῦ)

Τῆ ὀγδόη τοῦ μηνός Μαΐου, Μνήμη τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Ἀποστόλου καί Εὐαγγελιστοῦ, ἐπιστηθίου φίλου, ἠγαπημένου καί παρθένου, Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, ἤτοι, ἡ σύναξις τῆς Ἁγίας κόνεως, τῆς ἐκπεμπομένης ἐκ τοῦ τάφου αὐτοῦ, ἤγουν τό μάννα.

Ὁ Ευαγγελιστής Ἰωάννης, ὁ ἀγαπημένος μαθητής τοῦ Κυρίου, εἶναι ἐκεῖνος πού ἔγραψε τό κατά Ἰωάννην Εὐαγγέλιο, τίς, τρεῖς Καθολικές ἐπιστολές καί τήν Ἀποκάλυψη. Ἡ σημερινή ἑορτή συνδέεται μέ τήν ἀνάδυση θαυματουργικῆς κόνεως ἀπό τόν τάφο τοῦ Εὐαγγελιστῆ, μέσω τῆς θαυματουργικῆς ἐπενέργειας τοῦ Ἁγ. Πνεύματος, πού οἱ ντόπιοι τήν ἀποκαλοῦσαν “ἐπίγειο μάννα”.

Χαίρει σήμερα καί ἡ τῶν Σερρῶν Ἐκκλησία διότι τό ὄνομα τοῦ Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, τοῦ ἀγαπημένου αὐτοῦ μαθητοῦ τοῦ Κυρίου φέρει καί ὁ Σεβ. Μητροπολίτης μας κ.κ. Θεολόγος, τοῦ ὁποίου εὐχόμαστε ταπεινῶς ὅπως ὁ Κύριος τοῦ χαρίζει πολλά ἔτη γιά μία μακρά καί καρποφόρο ποιμαντορία ἐπ’ ἀγαθῶ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας καί τῆς ἐν γένει Ἐκκλησίας.